Gmina Gogolin to miasto z dwiema dzielnicami i dziewięcioma sołectwami, malowniczo położona w sercu Opolszczyzny, zamieszkana przez prawie 13 tysięcy osób. Bliskość autostrady A4, doskonale położone tereny inwestycyjne objęte statusem specjalnej strefy ekonomicznej oraz rozwinięty przemysł cementowo – wapienniczy i chemiczno – poligraficzny pozwalają na prężny rozwój gospodarczy.

Sam Gogolin to młode miasto. Prawa miejskie uzyskał w 1967 roku, a w 2017 obchodził dwa jubileusze – 50. rocznicę nadania praw miejskich oraz jubileusz 50 – lecia odsłonięcia pomnika Karolinki i Karlika – symbolu Ziemi Gogolińskiej. Gogolin to gmina o rolniczej i przemysłowej historii – miejscowość przez wieki była ważnym ośrodkiem przemysłowym w Polsce, a obecnie działa tu największa w Europie cementownia oraz najnowocześniejszy zakład produkcji wapna. Nierozerwalnie łączą się tu rozwój społeczno – gospodarczy, poszanowanie tradycji i lokalnego dziedzictwa kulturowego oraz dbałość o środowisko naturalne.

15 września 2000 r., w trakcie uroczystości otwarcia Olimpiady w Sydney ponad trzy miliardy ludzi na całym świecie mogło usłyszeć melodię, którą od wielu dziesięcioleci nucą mieszkańcy Polski, jednoznacznie utożsamiając ją z pewną miejscowością na skraju Wyżyny Śląskiej: z Gogolinem. Legenda o Karolince i Karliczku, piosenka i pomnik stanowią znak rozpoznawczy Gogolina. Toteż szczególna uwaga należy się tym, którzy pieczołowicie kultywują pamięć o dawnych czasach, stoją na straży tradycji i pielęgnują wartości, kryjące się pod wspólną nazwą "kultury" - czyli po prostu mieszkańcom ziemi gogolińskiej.

To ich zasługą jest fakt, iż w okolicach Gogolina, mimo naporu nowoczesności, przetrwało kulturowe bogactwo i wciąż naturalnym zjawiskiem jest swoisty pietyzm wobec obyczajów takich jak: szkubanie pierza, Pogrzebanie Basa, Wodzenie Niedźwiedzia czy palenie żuru i nikt nie śmiałby kwestionować prawdziwości twierdzenia, że właśnie w tym regionie powstają "wielkie dzieła sztuki na małych skorupkach", czyli słynne kroszonki. Ale to przecież nie wszystko, a jedynie pierwiastek tutejszego dorobku. Niezwykła urodą wszak odznaczają się również gogolińskie korony żniwne, które corocznie są ozdobą gminnych dożynek. Dzieła sztuki ludowej oraz mnogość wciąż kultywowanych obyczajów zwróciły uwagę uniwersyteckich autorytetów, etnografów i kulturoznawców: m.in. prof. Romana Reinfusa czy prof. Teresy Smolińskiej.

 

Dziś już nieliczni pamiętają, że w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych Gogolin należał do wyróżniających się ośrodków sportowych na Opolszczyźnie. Sprawiły to dziewczęta - odnoszące sukcesy na arenie ogólnopolskiej piłkarki ręczne. Z Gogolinem związana była olimpijka, mistrzyni świata w rzucie oszczepem - Anna Wojtaszek. Tutaj także pierwsze swoje sukcesy odnosili bracia Bernard i Zygfryd Blautowie. Siła piłkarskiej tradycji zaowocowała w latach dziewięćdziesiątych pierwszymi sukcesami w regionie, włącznie z awansem do czwartej ligi.

Gogolin szczycił się również silną sekcją amatorskiego boksu. Występowali oni w lidze wojewódzkiej jako drużyna plasowali się zawsze w górnej części tabeli. W lidze wojewódzkiej występowała również męska drużyna tenisa stołowego. Zapoczątkowane w Gogolinie w latach dwudziestych ubiegłego wieku kolarstwo amatorskie było kontynuowane w okresie powojennym. 

Herb miasta Gogolina stanowią trzy nieodłącznie związane z historia, tradycją i współczesnością tego miejsca elementy.

 

 

Elementy, o których mowa powyżej to: piec wapienny, pomnik Karolinki oraz kłosy zboża. W jakiejkolwiek by nie ustawiać je kolejności, każdy z nich jest ważny, każdy z nich ma swoje symboliczne znaczenie, a całości dopełniają one razem, mówiąc wiele o ludziach i miejscu w którym przyszło im żyć i pracować.

Symboliczne przesłanie zawarte w elementach tworzących herb jest następująca:

piec wapienny -  jest odnośnikiem do przemysłu wapienniczego, które w znacznej mierze przyczynił się do rozwoju i rozkwitu miasta,

pomnik Karolinki i Karlika – będący symbolem Śląskiej Pieśni ludowej, która odegrała ważną rolę w procesie zachowania języka polskiego na Ziemi Piastowskiej,

łany zboża w kolorze żółtym – odpowiednik dojrzałego łanu zboża, symbol rozwoju, gospodarności i dostatku mieszkańców miasta.

Symboliczne są również w swojej wymowie kolory, biały i czerwonym które nawiązują do barw narodowych.

Umocowanie prawne dotyczące herbu to UCHWAŁA Rady Narodowej Miasta i Gminy w Gogolinie z dnia 24 maja 1987 roku w sprawie ustanowienia herbu dla miasta Gogolina.

Na bazie kolorystyki herbu miasta Gogolin powstała jego trójkolorowa czerwono - żółto - biała flaga miasta, którą można zobaczyć na budynku Urzędu Miasta i Gminy w Gogolinie i w innych punktach miasta.