Palenie żuru

W środę w Wielkim Tygodniu ma miejsce tradycyjne palenie żuru. Ma to symbolizować pożegnanie się z postem lub postnym żurem, który kiedyś jadało się na przednówku. Dawniej w tym dniu palono wszystkie stare szmaty, stare miotły, gałęzie, śmieci a więc wszelkie brudy. Najstarszy opis palenia żuru pochodzi z 1879 roku. Autorem opisu jest ksiądz Adolf Hytrek (urodzony w Obrowcu, kapłan, publicysta, badacz katakumb w Rzymie i Afryce, kapelan śląskich sióstr w Chorwacji). W swojej rozprawie "Górny Szląsk pod względem obyczajów, języka i usposobienia ludności" napisał : "Bardzo upowszechniony obchód odbywa się w wieczór Wielkiej Środy przed Wielkanocą, mianowicie tak zwane palenie żuru. Za nadejściem zmroku ukazują się na wzgórzach i polach ruchome ognie. Chłopcy śpieszą w pole z zapasami starych mioteł, napchanych szczapami smolnymi, oblanych smołą lub żywicą. Te miotły, czyli skrobaczki zapalają i jak z pochodniami biegają z nimi po wzgórzach i polach, dopóki starczy zapasu, wykrzykując nieustannie: "Żur polę, buchty chwalę". Zapalają także spore wiechcie słomiane na wysokich żerdziach, obnosząc je między pochodniami. Na zakończenie znoszą niedopalone miotły w jedno wielkie ognisko i wesoło wyśpiewując pieśni, rozchodzą się do domów. Obchód ten budzi wielkie między ludem zajęcie. Całe wsie wylegają w pole, aby się przypatrzyć igrzysku. Najbardziej upowszechniony jest ten zwyczaj na Zaodrzu i w powiecie wielkostrzeleckim, gdzie hasło do zapalania "skrobaczek" dają pasterze na wzgórzach św. Anny. Według tradycji między ludem upowszechniony obchód ten dzieje się na pamiątkę szukania z pochodniami za Chrystusem w ogrodzie Getsemane".

Dzisiaj dorośli, dzieci oraz młodzież, wzorem swoich poprzedników paląc żur, kontynuują ten piękny zwyczaj wielkopostny. Na terenie byłego lotniska przy Kamionku zostało zorganizowane palenie żuru dla mieszkańców Kamionka i Kamienia Śląskiego. Serdeczne podziękowania dla Kamionka za przygotowanie imprezy.

1.jpeg